13 Januari 2012 kwam ik thuis van mijn werk en merkte dat Diablo niet lekker in zijn vel zat, hij lag heel stilletjes op tafel in de "Sfinx houding" (aldus de dierenarts). Hij wilde niks eten en drinken en ik gokte erop dat er een haarbal dwars zat. Hier heeft hij eerder last van gehad en voelde zich weer beter nadat hij die uitgespuugd had. Daarom heb ik het even aangezien.

Diezelfde avond knapte meneer nog niet op, het leek eerder slechter met hem te gaan en durfde het niet over de nacht heen te laten gaan. Ik belde de weekend dierenarts en mocht meteen komen. Doordat het weekend was kon ik niet in Deurne terrecht maar moest naar Gemert komen.

Samen met mijn moeder ben ik naar Gemert gegaan en daar schrok de dierenarts van de snel verslechterende Diablo. Bij eerste onderzoek zag hij dat Diablo futloos was, bleek tandvlees en oogleden had. Dus eerst werd er bloed geprikt, wat hij zonder morren onderging doordat hij zich zo ziek voelde. Je zou verwachten dat hij bloedarmoede zou hebben met zulk bleek tandvlees. Echter waren de bloeduitslagen goed!

De Dierenarts vroeg mij wat ik wilde. Verder onderzoeken of afwachten. Het advies van de dierenarts was om een echo van zijn hart te laten maken maar vertelde er wel bij dat daar kosten bij komen kijken.

Ik vertelde hem dat alles uit de kast gehaald moest worden, ik kan niet zonder mijn "mannen"!!! Hij is nog zo jong!!!

Hij kon meteen een echo maken omdat we het geluk hadden een dierenarts te treffen die zich specialiseerde in het "hart". Hij zag vrij snel dat het er niet goed uit zag met het hart van Diablo. De Dierenarts had dit nog nooit gezien! Een hart aandoening die je bij oude honden zou zien. Dus geen HCM zoals de meeste coon kenners meteen zouden gaan roepen.

Het hart van Diablo was flink vergroot en had nog maar een hele slechte pomp functie.

De prognose: Slecht! We kregen medicijnen mee om de pomp functie te proberen te verbeteren en hopende dat Diablo wat zou opknappen. We gingen erg verdrietig weer naar huis, naar Diesel de broer van Diablo.

Dat weekend was een hel, Heb Diablo mee genomen naar mijn slaapkamer zodat ik hem in de gaten kon houden. Elk uur keek ik of dat hij er nog was, of hij al wat op knapte. Maar hij wilde maar niet opknappen. Je zag dat hij wat meer moeite kreeg met ademhalen, hij wilde niet lekker gaan liggen, hij bleef rechtop in de sfinx houding liggen. Zaterdag en zondag ochtend belde de dieren arts om te vragen hoe het met Diablo ging. Hij steunde ons enorm.

Maandag ochtend heb ik een afspraak gemaakt bij de dierenarts in Deurne. Met een zwaar onderbuik gevoel ging ik met mijn vader naar de dierenarts. Die hebben contact gehad met de weekend arts in Gemert dus wisten hoe het ervoor stond. Ook daar werd Diablo weer bekeken en bevestigen wat ik ook al had bevestigd. Geen verbetering met de medicijnen. Er waren nu nog twee optie's: Optie 1: Diablo mee naar huis nemen om daar te laten sterven. (de dierenarts vertelde dat hij niet zou lijden). Optie 2: Tja je weet wel.....

Met veel verdriet heb ik besloten om Diablo in te laten slapen. Ook al zei de dierenarts dat hij niet zou lijden, je weet het nooit. Confortabel had hij het nou ook niet. Met veel tranen van mij en mijn vader hebben we op16 Januari 2012 met veel verdriet afscheid moeten nemen van mijn mooie maine coon man Diablo.

Ras: Maine Coon

Naam: Diablo of the Moonhouse

Geboren op: 11-04-2010

Overleden op: 16-01-2012